زمین لرزه آوج در تاریخ 1/4/1381 با بزرگی Mw=6.5 بخشی از شمال غربی ایران را لرزاند. پس از استخراج مشخصات لازم برای مدلسازی جنبش نیرومند زمین، از قبیل طول و عرض صفحه گسل، امتداد و شیب گسل، محل چشمه، مختصات ایستگاه ثبت و غیره، رکوردهای مصنوعی به دو روش کاتوره ای و تابع نیمه تجربی گرین برای ایستگاه های آوج، بهار، کبودرآهنگ، شیرین سو و باکندی ایجاد شد و پارامترهایی مانند بیشینه شتاب زمین، مدت دوام موثر، طیف پاسخ شتاب و مقدار جذر متوسط مجذور خطا برای رکوردهای شبیه سازی شده و رکوردهای واقعی ثبت شده، با هم مقایسه گردیده است. در این مقاله روش تابع نیمه تجربی گرین برای شرایط ایران اصلاح شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که این روش می تواند برای نواحی دیگر مانند گسل های تهران با ساز و کاری مشابه گسل آوج بکار رود.

شبیه سازی جنبش شدید زمین به روش توابع گرین تجربی در تهران، با هدف پیش بینی ویژگیهای زمین لرزه های بزرگ محتمل در آینده در این مقاله مد نظر قرار گرفته است. به این منظور، رکوردهای زمین لرزه های کوچک حاصل از نصب یک شبکه موقت لرزه نگاری در سطح شهر در قالب سناریوهای مختلف مورد استفاده قرار گرفتند. در این راستا، ابتدا دو زمین لرزه چنگوره (آوج) و کجور (بلده) با استفـاده از پس لرزه های ثبت شده برای اولی و یک زلزله کوچک ثبت شده در نزدیکی رو مرکز برای دومی، شبیه سازی شده و نتایج با آنچه بوسیله شتابنگارهای نصب شده در شبکه موقت یا ایستگاه های شتابنگاری مرکز تحقیقات و مسکن ثبت گردیده، مقایسه شدند. این مرحله امکان کالیبره کردن پارامترهای ورودی را فراهم نمود. سپس سه سناریوی مختلف شامل شبیه سازی زلزله ای با بزرگی Mw=7.1 بر روی گسل های مشاء، شمال البرز و گرمسار و یک سناریو مبنی بر وقوع زلزله ای با بزرگی Mw=7.6 بر روی گسل گرمسار مطابق با بزرگترین زمین لرزه تاریخی گزارش شده برای این گسل در نظر گرفته شد. نتایج بدست آمده بیانگر سطوح شتاب قابل ملاحظه حتی با وجود فواصل رومرکزی زیاد می باشد. همچنین طیف پاسخ زلزله های شبیه سازی شده با طیف پاسخ پیشنهادی در آیین نامه 2800 مقایسه گردید. این مقایسه نشان داد که مقادیر طیفی بدست آمده در سناریوی مشا می تواند به طور قابل ملاحظه ای به طیف پاسخ پیشنهادی نزدیک گردیده و حتی از آن عبور نماید.

امروزه تداخل سنجی لرزه ای به عنوان روشی متداول برای تعیین تابع گرین تجربی بین دو گیرنده استفاده می شود، به طوری که یک ایستگاه به عنوان چشمه و ایستگاه دیگر به عنوان گیرنده به کار برده می شود. در این روش، توابع گرین با استفاده از همبسته سازی سیگنال های ثبت  شده در دو ایستگاه و سپس برانباشت آن ها حاصل می شود. در مواردی توابع همبسته شده و به تبع آن تابع گرین بین ایستگاهی، به دلایلی نظیر عدم پوشش متقارن چشمه های لرزه ای و توزیع غیریکنواخت انرژی در محیط، به درستی/ به طور صحیح تعیین نمی شود. در این موارد می توان از ماتریس توابع همبسته شده با مرتبه کمتر، با استفاده از روش جدایش مقدار تکینه، برای بهبود این ضعف ذاتی روش تداخل سنجی بهره جست. روش جداسازی مقدار تکینه، امکان جداسازی سیگنال های همدوس با فازهای ایستا را از سیگنال های غیرهمدوس با فازهای غیرایستا فراهم می کند. دراین مطالعه برای بررسی این امکان جداسازی در راستای بهبود تابع گرین بین ایستگاهی، از سه دسته داده مصنوعی استفاده شده است. این داده ها، شامل داده های ثبت شده حاصل از چشمه های داخل منطقه فرنل با انرژی یکسان، چشمه های خارج منطقه فرنل با انرژی یکسان و چشمه های داخل و خارج منطقه فرنل با انرژی متفاوت هستند. نتایج مطالعاتِ این سه دسته از چشمه ها، امکان تعیین صحیح تابع گرین تجربی را برای محیط همگن و همسانگرد با چشمه هایی در داخل منطقه فرنل (حتی با انرژی کمتر از چشمه های خارج منطقه فرنل) تایید می کند. همچنین نتیجه این مطالعه نشان می دهد که برای حالت هایی که صرفا دارای چشمه هایی خارج از منطقه فرنل هستند، امکان بازسازی صحیح توابع گرین بین ایستگاهی غیرممکن است.

برای شبیه سازی جنبش نیرومند زمین ‍‍ لرزه دماوند از روش تابع تجربی گرین استفاده شده است. یکی از روش های مرسوم شبیه سازی برای تولید جنبش نیرومند زمین استفاده از پس لرزه ها و پیش لرزه های زمین لرزه های بزرگ روش تابع تجربی گرین است؛ در نتیجه ما از الگوریتم شبیه سازی جنبش زمین بر پایه تابع تجربی گرین، برای شبیه سازی شکل موج زمین لرزه دماوند استفاده کردیم.در تاریخ 18/02/1399 ، زمین ‍‍ لرزه ای با بزرگای گشتاوری 5 در دماوند واقع در استان تهران به وقوع پیوست. در این مطالعه با هدف برآورد پارامترهای چشمه و نحوه شکستگی در این زمین لرزه، از روش تابع تجربی گرین به منظور شبیه سازی جنبش نیرومند زمین، استفاده گردیده است. برای شبیه سازی زمین لرزه اصلی، پیش لرزه ای با بزرگای 2.9 در نزدیکی رو مرکز زلزله اصلی و همچنین پسلرزه هایی با بزرگی 3.9 و 4.1 که در ایستگاه های شتابنگاری مشا و رودهن ثبت شده اند، به عنوان تابع تجربی گرین در نظر گرفته شده است. طول و عرض شکستگی در این زمین لرزه، به ترتیب 2 و3 کیلومتر، به ترتیب در راستای امتداد و شیب به دست آمده است. محاسبات نشان می دهد که راستا، شیب و ریک گسل مسبب زمین ‍‍ لرزه به ترتیب 196، 76 و 156.5 درجه بوده است. مکانیزم کانونی این زمین لرزه، از نوع معکوس با مولفه امتداد لغز است، که با ساز و کار زمین لرزه ها در این ناحیه همخوانی دارد.